Friday, September 5, 2008

විනාඩියක් පමණයි රූපවාහිනි වැඩසටහනක තේමාව වශයෙන් මැතිවරණය යන්න යොදා ගැනීමේදී ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යන්න තහනම් වචනය ලෙස යෙදිය හැකි තරමට මැතිවරණයත්, ප‍්‍රචණ්ඩත්වයත් එක ළඟ ගමන් කරන වචන දෙකක් බවට පත්ව තිබේ. මැතිවරණය පිළිබඳ කථා කරන විට සෑමවිටම ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා සංඛ්‍යාව සීමිත ඕවර් තරඟයක ලකුණු තත්ත්වය මෙන් මාධ්‍ය මඟින් ප‍්‍රචාරය වේ. ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා නිරීක්ෂණය කිරීමට මධ්‍යස්ථාන දෙකක් බිහි වී ඇති අතර එකක් සිවිල් සමාජයෙන් මෙහෙයවන විට අනෙක ආණ්ඩුවෙන් මෙහෙයවීම සිදුවේ.මෙහිදී සිවිල් සමාජ, ආගමික සමාජ හා ජනමාධ්‍ය යන සියළු දෙනාගේ ඉල්ලීම එකය. එනම් ප‍්‍රචණ්ඩත්වය එපා යන්නයි. ඒ කවුරු කොහොම කිව්වත් අපට පෙනෙන්න තිබෙන්නේ දිනෙන් දින ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සංඛ්‍යාවෙන් පමණක් නොව ප‍්‍රමාණයෙන් සහ ගුණයෙන් ද වැඩි වන බවයි.
උගත් පුරවැසියෙක් ලෙස වර්තමායේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ මානව හිමිකම් තත්ත්වය ඔබ දකින්නේ කොහොමද?

සෑබැ දේශපාලනය තියෙන රටක මානව හිමිකම් ආරක්ෂා වෙන්න ඕන. ඒක සීමා වුණු දෙයක් නෙවෙයි. මානව හිමිකම් නැති දේශපාලනය තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තියෙනවා කියලා අපිට කියන්න බැහැ. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය කියන බි‍්‍රතාන්‍ය ආකෘතිය අරන් බහුතරයට ඉඩ දෙනවා
කියන එකේ තේරුම සුළු ගණන් වලින් ඉන්න අයව හෙට මරලා දාමු කියන එක නෙවෙයි. දෙමළ සිංහල කියන සාධකය පැත්තකින් තියලා අපි හිතමු එක මිනිහෙක් රෝගියෙක්. අනෙකා නීරෝගී අයෙක් කියලා. එතකොට අර රෝගී මිනිහාගේ රෝගය සුව කරන්න බැහැ කියලා එයාව මරලා දාලා හරියනවාද?